De avond is ongemak

Ongemak is het gevoel dat ik bij momenten had bij het lezen van dit boek. Een gereformeerd Nederlands boerengezin wordt geconfronteerd met het verlies van een kind. Ik kon moeilijk geloven dat het verhaal zich in de huidige tijd afspeelt. De vaak strenggelovige gedachten en uitspraken stroken naar mijn gevoel niet met het leven vandaag. Het boek is soms ruw en hard maar bovenal schrijnend. Een boerengezin moet de dood van een kind verwerken. De ouders zijn volledig verlamd door verdriet maar verbijten dit en tonen geen enkele emotie. Het gedrag van de 3 overige kinderen ontspoort intussen in onkuise dingen. De vreemde seksspelletjes die de dom gehouden kinderen spelen, gaven mij een gevoel van onbehagen.

Het is een sterk boek dat mij, ondanks de trage voortgang, toch erg gegrepen heeft. Ik kocht het online tijdens de lockdown, samen met nog een paar andere boeken. Het was niet mijn eerste keuze, maar het werd me aanbevolen in de marge. Geen miskoop, zo blijkt nu.

De schrijfstijl is aangenaam, al bulkt deze van de vergelijkingen en de metaforen. Het verhaal kabbelt eerder traag en de personages blijven erg vlak. Ik wilde voortdurend weten hoe de ouders zich voelden maar hier bleef ik helaas wat op mijn honger zitten. Het verhaal wordt verteld door de ogen van dochter Jas, ze is nog te jong om het verdriet van haar ouders te zien of in woorden te vatten en komt hierdoor onwetend en naïef over.

Het einde kwam onverwacht en nogal abrupt. Bij het omslaan van de laatste pagina was het verhaal ineens gedaan. Ik vond het een sterk boek maar was wel blij dat het gelezen was. Het ongemak uit het verhaal kruipt namelijk onder je vel en daar wil je niet te lang in blijven hangen. 

Marieke Lucas Rijneveld heeft me met dit debuutroman aardig weten te bekoren. Intussen heeft zij ook een tweede roman uit die ik alvast op mijn to-readlijst noteerde.