Vele hemels boven de zevende

Ik kocht dit boek enkele jaren geleden. Het verhaal sprak me meteen aan. De schrijfster gebruikt een aparte stijl waarin ze de verschillende personages afwisselend laat vertellen. Dat was even wennen en het verhaal was op die manier niet meteen goed te volgen. Ik moest daarom ook meermaals terugbladeren om een goed beeld te krijgen van de vijf personages. Ik herlas alle personages nog eens apart, wat meteen een heel andere perceptie aan het boek geeft. Achteraf merkte ik wel dat je op die manier de verweving van de vijf levens in het totaalverhaal mist. Het is een boek om te herlezen, wil je goed mee zijn in het verhaal.

Griet Op de Beeck beschrijft hier hoe een familie langzaam uit elkaar wordt gescheurd door verborgen familiegeheimen. Vijf personages vertellen in de ik-vorm afwisselend hun deel van het verhaal. Ze zijn allemaal op een manier met elkaar verbonden. We lezen stukken uit het leven van Lou, Elsie, Eva, kunstenaar Casper en vader Jos. Op het verjaardagsfeest van moeder Jeanne worden alle personages met elkaar verenigd. Aan de feesttafel wordt echter ook de jarenlange schijn doorbroken en barst de bom. En dan pleegt Eva zelfmoord. 

 

Het is een prachtig verhaal met grote thema’s en best wat herkenbare passages. Allemaal hebben de personages het op hun manier lastig met de levensfase waarin ze zich bevinden en zijn ze op zoek naar de zin van het bestaan. Er is verdriet en vreugde, liefde en overspel, alcohol, eenzaamheid en een familiegeheim. Ik had het gevoel dat het boek vooral rond Eva draait, misschien komt dat omdat haar verhaal een dramatische afloop kent?

Lou en Eva waren meteen mijn favoriete personages in het boek. Lou worstelt aandoenlijk klungelig met banale tienerproblemen. In Eva herkende ik flarden van mijn jongere zelf en mijn vriendenkring. 

Aangenaam om te lezen bij Op de Beeck vind ik haar heerlijke Vlaamse schrijfstijl in de ge- en gij- vorm. Het voelt wat ongemakkelijk aan in het begin, maar het is een stijl die de auteur zich toegeëigend heeft en die ook helemaal bij haar past. Ze schrijft in mooie zinnen, bij momenten zelfs poëtisch en ontroerend. Ik moest zinnen soms herlezen omdat ze zo treffend mooi alles omvatten of herkenbaar waren, als quotes of levenslessen bijna. Ik begrijp dat niet iedereen fan is van de schrijfster en dat het voor sommigen wat te soft is, maar ik hou ervan en lees het graag. Het is een mooi verhaal met diepe emoties.