dinsdag 3 maart 2020

The Bootleg Beatles



De eerste keer dat ik deze band aan het werk zag, moet ongeveer 20 jaar geleden zijn. Ik zag hen toevallig in een cultureel centrum waar ik een ticketje kocht voor hun optreden. Ik verwachtte er niet erg veel van, het zou wel weer de zoveelste zwakke coverband zijn die wat lauwe Beatlessongs kwam spelen. Maar niets bleek minder waar! Ik was toen zo overdonderd door deze performance dat ik mezelf even in de wang moest knijpen. Het leek alsof ik terug in de tijd geflitst werd. Ze waren zo verbluffend goed dat ik ze beslist nog een keer moest zien. Er volgde daarom nog een tweede én een derde keer. Als echte Beatles-fan kon ik niet anders dan de kans grijpen nu ze nog eens in België toerden. Ik hou van hun typische sound en de tijdloze nummers die fantastisch goed blijven.

Voor dit optreden verwachtte ik me aan een avond vol nostalgie en meezingers zoals de voorbije keren. De verwachtingen werden deels ingelost. Een gekende opener It Won’t Be Long zette meteen de sfeer voor de avond. De dansbenen kwamen al snel los en het publiek amuseerde zich duidelijk. In het eerste deel passeerden heel wat bekende nummers de revue. Na de pauze klonk het wat ingetogener maar daarom niet minder sterk. We hoorden ook veel onbekende nummers. Dat stelde me aanvankelijk wat teleur maar tegelijk leerde ik zo een nieuw oeuvre kennen. In hun performance brengen ze nummers uit de verschillende periodes, met dito pakjes en pruiken uit die tijd. Wat zoekwerk zegt me dat de groep hun setlist jaarlijks verandert, logisch ook als je bedenkt uit welk gigantisch oeuvre ze kunnen putten.

The Bootleg Beatles zijn een Britse covergroep, ze toeren al 30 jaar de wereld rond en traden in al die tijd al 4000 keer op. Toch is hier niks van te merken in hun enthousiasme. Elke avond Beatle zijn, je moet het maar doen. Een avond als deze is voor de liefhebbers een ware beleving, een echte trip in de tijd. De 4 spelen niet alleen de Beatles, ze zijn gewoon de Beatles! Met hun looks, kostuums, stemmen, mimiek, gitaarwerk, dezelfde Liverpoolhumor en typische sound maken ze het allemaal griezelig echt tot in de kleinste details. Zelfs de originele beelden (in kleur!) van gillende meisjes op de achtergrond ontbreken niet. Hun zang en gitaarwerk zijn verbluffend goed en overtreffen bijna die van de originele Fab Four.

Ik ging ook dit keer met een blij en voldaan gevoel naar huis. Een avond waarbij mijn nostalgisch hart een vreugdesprongetje maakt. Zo'n avond is een ware beleving. Als je de kans krijgt om te gaan kijken moet je dat zeker doen. Een aanrader die mij zelfs na 3 keer niet teleurstelde!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

reactie

Reacties op andere blogs

  Voor A2/W2 reageerde ik op een blogbericht van deze medestudenten: 1.  Bette Leys:  Schindler's List ~ What's wrong with being dif...