Tegenwoordig heet iedereen Sorry

 

"In het begin van je leven vind je het normaal dat altijd dezelfde vrouw lief tegen je doet en naar je lacht. Er is een tijd dat je het woord mama nog moet leren. Je kunt je niet voorstellen dat er ooit een dag komt dat je het moeilijk met haar hebt."

Dit fragment zou het hele boek kunnen samenvatten en vormt de rode draad in het verhaal. Bianca is het kind van gescheiden ouders en heeft niet bepaald het gemakkelijkste karakter. Als het haar te veel wordt, verdwijnt ze in een geheime schuilplek achter in de tuin. Ze lijkt haar plaats in het leven maar niet te kunnen vinden en weet niet goed hoe ze zich moet voelen. Haar jongere broertje is mama's lieveling terwijl zij enkel negatieve aandacht van haar moeder krijgt. Dit zorgt voor een duidelijk contrast in het boek en valt op door de manier waarop moeder tegen Bianca praat.

"Zijn hart is maar half, maar haar hart is twee keer zo groot. Ik heb geen idee of er plaats is voor mij."

 

Als tiener genoot ik van "duet met valse noten." Daarom koos ik nu opnieuw voor deze schrijver. Moeyaert leest aangenaam en heeft een prettige schrijfstijl. Hij gebruikt korte zinnen in kleine hoofdstukjes die hij laat vertellen vanuit het ik- personage. Opvallend in dit boek zijn de beeldspraak en de vele metaforen.

...want de ware liefde bestond en kon overal komen aanbellen ...
... Als ze zoenden, zagen ze er toekomstig uit...

Of mijn verwachtingen werden ingelost? Niet helemaal, want hoewel de titel de indruk gaf van een spannend verhaal, vond ik het toch vrij sober. Het gaat over verstoorde familiebanden, over de moeilijke relatie met ouders, over moeilijk je eigen plek kunnen vinden en over je identiteit zoeken. Heel wat grote thema’s waar tieners, al dan niet van gescheiden ouders, mee worstelen. Toch is het een prettig boekje dat zich goed laat lezen. Het is een boekje waar tieners in dezelfde situatie zich zeker in zullen herkennen.

De illustratie op de kaft is erg passend. De voorkant toont het portret van een meisje met een ongelukkige blik en een blos op de wangen. Haar ogen lijken dwars door je heen te kijken. Op de achterkant zien we hetzelfde meisje met gesloten ogen. Het is duidelijk een meisje dat worstelt met zichzelf en zich nergens gehoord voelt.