De schaduwen van Radovar

 

Dit boek was niet mijn eerste keuze uit de opgelegde leeslijst maar ik wilde wel eens een écht spannend jeugdboek lezen en dus waagde ik het erop. De donkere kaft toont meteen de onheilspellende sfeer van het boek in één beeld.

Het verhaal speelt zich af in de kunstmatige stad Radovar. Het leven is er erg gecontroleerd en wordt bepaald door een bizar puntensysteem. Goed of slecht gedrag vertaalt zich in punten en bepaalt bijgevolg de etage waar je woont, alsook de daarbij horende privileges. Het hoofpersonage Jona rebelleert hier voortdurend tegen. Samen met wat foute vrienden wil ze uitzoeken wat er zich afspeelt in de schaduwen van Radovar. 

Het is een jeugdboek dat je meteen meeneemt en waarin op tijd een flink blik spanning wordt opengetrokken. Er zitten veel wendingen in die ervoor zorgen dat je als lezer in de greep van het verhaal blijft. Ik zag het verhaal tijdens het lezen in mijn hoofd afspelen. Naar mijn gevoel heeft dit potentie voor een spannende jeugdfilm! Het boek kent een nogal voorspelbaar happy end. Misschien was dit een veilige keuze voor de jonge lezers?

Wat me blij verraste, is dat het geschreven is door een Nederlandse schrijfster, vooral omdat ik zelf niet zo van vertalingen hou. Daardoor lees je veel herkenbare dingen. Af en toe stootte ik op typisch Nederlands taalgebruik waarvan ik denk dat Vlaamse jongeren het niet meteen begrijpen. Het boek deed me wat denken aan het communistisch regime in China, waar ook een soort van sociaal puntensysteem bestaat. 
Ik zou dit boek zeker aanbevelen in de klas. Het lijkt me een verhaal dat zowel jongens als meisjes graag lezen. Het is bij momenten nogal zwart-wit voorgesteld met duidelijke regels van wat wel en niet mag. Misschien ervaren 12-jarigen het leven en de maatschappij soms wat op die simplistische manier. In die zin kan ik me voorstellen dat ze hier heel wat herkenning in zullen vinden. Het boek zal jongeren ongetwijfeld ook achterlaten met vragen over maatschappelijke systemen en hopelijk aanzetten om hier over na te denken. 

De schaduwen van Radovar is echt een tof boek dat me met een goed gevoel achterliet! Mijn keuzetwijfel was dus helemaal ongegrond.

 

 

 

Een pilletje en een snuifje raampoëzie

Ik was altijd al een grote fan van visuele poëzie en gedichten. Het mag dan misschien wat pathetisch klinken maar ik kan oprecht blij worden van mooie woorden. Tegenwoordig zie je - tot mijn grote vreugde- wel vaker raamgedichten in het straatbeeld opduiken. Dat was ook het eerste wat me opviel toen ik de campus van Thomas More binnenkwam! Dit artikeltje doet mij dan ook kriebelen om er zelf mee aan de slag te gaan in de klas. Er rijpt al langer zo’n idee in mijn achterhoofd. Ik hoop om ooit met mijn eigen leerlingen leuke gedichtjes te mogen schrijven op de etalages van lokale handelaars en zo een bijdrage te kunnen leveren aan het vreugdegevoel van mensen. Iets soortgelijks in de vorm van een poëzieroute of -wandeling laat ik nog even borrelen. Die ideeën worden vroeg of laat ongetwijfeld nog uitgewerkt in het kader van de poëzieweek op school.

Misschien vormen woorden wel een pilletje tegen de verzuring, zoals het artikel ook zegt. Tegelijk is het een laagdrempelige vorm van cultuurbeleving. Je moet al echt koppig zijn om woorden niet te willen lezen als je staat te wachten bij een lokale handelaar. Mensen kunnen niet anders dan even stil te staan bij woorden. Ik vind de apotheek dan ook een uitgelezen plek om dit medicijn te presenteren!

Bron: De Standaard (2020, 26 september), Een pilletje en een snuifje raampoëzie. Opgehaald op 26 september 2020,  op https://www.standaard.be/cnt/dmf20200925_97581310

Coronalockdown veroorzaakt grotere leerachterstand bij jongeren dan verwacht

 

Het nieuwe schooljaar is intussen bijna één maand ver(s). Waar onderwijsexperts al voor hadden gevreesd, wordt nu bewaarheid. De lockdown en het afstandsonderwijs hebben onze leerlingen geen goed gedaan en de schade wordt nu zichtbaar.

Eerder schreef ik op dit blog een reactie op een artikel '5 weken geen les (minstens), wat kan het effect zijn?', 14 maart 2020. Daarin zag ik het afstandsleren best hoopvol in want het leek mij een uitgelezen kans voor nieuwe uitdagingen, een nieuwe vorm van leren en een test in verantwoordelijkheidszin van leerlingen. Nu, een half jaar later vind ik het daarom interessant om eens terug te blikken.

Bij mijn eigen leerlingen merk ik dat de volledige maand september al opging aan herhalingsleerstof van het vorige schooljaar. Ik ben er dan ook oprecht van geschrokken dat er echt zo weinig is blijven hangen in die jonge hoofdjes. Bovendien is de achterstand nu al opmerkelijk groot. Of we dit gaan kunnen bijbenen is nog maar de vraag.

Wat ik jammer vind, is dat er vooral naar het basisonderwijs wordt gekeken. In het secundair onderwijs zijn de gevolgen nochtans ook aanzienlijk. Mij lijkt vooral de overstap van het basis- naar het secundair onderwijs voor een grote kloof te zorgen. Dat los je niet op door te differentiëren, zoals in het artikel wordt aangehaald. 

Ik stel me dan ook grote vragen. Krijgen we de achterstand nog weggewerkt op één schooljaar? Dreigen we een hele generatie te verliezen? Moeten we naar een nieuwe manier van onderwijs gaan? Ik denk dat de gevolgen op langere termijn nog veel duidelijker zullen worden.

Bron: VRT nieuws (2020, 23 september), Coronalockdown veroorzaakt grotere leerachterstand bij jongeren dan verwacht. Opgehaald op 24 september 2020, op https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/09/22/leerachterstand-is-groter-dan-verwacht-na-lockdown-scholen/