Thank you for the rain

 

Doorgaans ben ik helemaal geen filmfan, tot grote ergernis van mijn partner die wel een groot liefhebber is. Het onderdeel 'film' in het portfolio heb ik dan ook tot het allerlaatst uitgesteld. Er is momenteel maar weinig dat me echt aanspreekt in de bioscopen. Op de Facebookpagina van Thomas More zag ik gelukkig net op tijd een evenement voorbijkomen: een online film die ik gewoon - geheel coronaproof - thuis vanuit mijn zetel kon beleven! Eentje in de categorie 'wereldfilms' dan nog. Dat leek me wel wat. Een klimaatfilm/documentaire, in het kader van 11.11.11, inclusief nabespreking. Als het dan toch een film moet zijn, dan liever eentje uit dit genre.

Ik zag het aangrijpende verhaal van de jonge Keniaanse fruitboer Kisilu die zijn persoonlijke strijd tegen klimaatverandering voert. Als kleine boer merkt hij de impact hiervan in zijn aangetaste oogst. Doorheen de film vormt Kisulu de spreekbuis voor de boerengemeenschap in het Zuiden.
De dag waarop hij mag spreken op de klimaattop in Parijs, is een prachtig moment in de film. Hij doet er zijn uiterste best om het onrecht aan te klagen. Zijn boodschap is een noodkreet naar de wereldleiders. Aanvankelijk is hij heel hoopvol maar de hoop slaat om in zware teleurstelling als hij beseft dat de wereld vooral draait om middelen, kansen en macht. De wanhoop en mistroostigheid zijn op zijn gezicht af te lezen.

Ik vond dit een heel sterke docu/ film die me niet onbewogen liet. Wat me het meest bijblijft, is het positivisme en de hoop die Kisilu heeft. Hier besef ik nog maar eens dat je verdorie toch maar geluk moet hebben met waar je geboren wordt. De film heeft me diep ontroerd. Ik zag een man met zoveel hoop maar vooral een man die zonder middelen kansloos is.

Deze film is een must-see!

De Schrijfwijzen, Het Groot Dictee Heruitgevonden

Hoe schrijf je dat verdomde przewalskipaard nu weer? En is het colaatje of cola’tje?

Ik zal wel één van de weinige weirdo’s zijn maar ik heb altijd graag dictee gedaan op school. Zo in je allermooiste geschrift lange regels vol moeilijke instinkers neerpennen op een blanco vel papier… heerlijk vond ik dat destijds! Later schreef ik naar jaarlijkse gewoonte trouw mee met het Groot Dictee. Dan installeerde ik mij comfortabel voor de tv en wachtte ik vol spanning de meestal aartsmoeilijke tekst af. Het aantal fouten viel telkens nog in een aanvaardbare categorie.

Dit jaar schreef ik me in voor De Schrijfwijzen, een liveversie van het Groot Dictee in de bib van Geel. Mijn partner en ik zijn allebei grote taalfans dus dit was, na een lange culturele leegte in coronatijd, een evenement om naar uit te kijken. Het was een prettig taalspel zonder al te veel hersenkrakers of tongbrekers. Na een opwarmend dictee volgde een multiplechoiceronde en een spelling bee tussen de 2 beste schrijvers van de avond.

Mag ik mezelf nu een schrijfschaap of een speltijger noemen? Goh, een perfecte Schrijfwijze ben ik nog niet maar dit was alvast een hele goeie oefening én een bijzonder leuke ervaring. Met 8 spelfouten op mijn rapport - helaas geklopt door mijn partner - keer ik toch tevreden naar huis terug.

Ik schreef mee met de De Schrijfwijzen, Het Groot Dictee Heruitgevonden op vrijdag 9 oktober 2020 in cultuurcafé De Werft in Geel.

Bah, lezen!

 

 

Een tijdje geleden ontdekte ik het geweldige vaktijdschrift FONS! Sinds kort ben ik er ook op geabonneerd. Ik ben fan van dit soort 'boekskes'. Het staat ook deze keer weer boordevol inspirerend vak- en lesmateriaal. 't Was moeilijk om hier één artikel uit te pikken maar na veel twijfel koos ik toch opnieuw voor een stuk rond leesbeleid. Want lezen op school, dat blijft verdorie toch een pijnpunt. Er is dan - ironisch genoeg - ook al wat inkt gevloeid over dit thema.

"Lezen is saai, te moeilijk en helemaal niet leuk!" Dit zijn letterlijk de woorden van mijn TSO- jongens. Je bent een nerd als je leest en nog meer als je het durft uit te spreken in de klas. Nochtans is het zo'n enorm belangrijke sleutel in het leven. Daarom geloof ik echt, hoe langer hoe meer, in het belang van een sterk en duurzaam leesbeleid op school. Lezen zou in het secundair onderwijs verplicht moeten worden opgenomen in het lessenpakket. Er zijn al heel wat nobele ideeën uitgewerkt maar waarom merk ik daar dan zo weinig van? Met amper één verplicht boek per jaar halen we het niet. Ik hoop daarom echt dat ik als leerkracht Nederlands een manier vind om mijn leerlingen aan het lezen te krijgen. Mijn leerlingen van het tweede jaar krijgen nu een laagdrempelige leesopdracht waarbij ze een onbekend sprookje moeten kiezen uit het aanbod. We lezen samen in de klas. Als verwerking maken ze een keuzetaak uit de lijst. Die kan creatief zijn, maar ook sec uitgeschreven. Elke leerling kiest een verwerking die bij hem past. Het is een begin en hopelijk kan het sommigen prikkelen om meer te gaan lezen. 

Ik zou ook graag een vast wekelijks voorleesmoment willen inlassen in mijn lessen Nederlands, of de les willen beginnen met een kort gedicht. Dat durf ik voorlopig nog niet goed. Ik weet niet hoe dit onthaald zal worden bij mijn leerlingen. 

Bron: FONS (2020, september), Van duurzaam leesbeleid naar sterk leesonderwijs. Opgehaald op 3 oktober 2020 op https://frisonderwijsnederlands.files.wordpress.com/2020/09/fons_6_1_hebbrecht_vansteelandt.pdf